ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΗΜΕΡΑ, ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΘΥΜΑ.

Γράφει η Μαρίλια Σκούφου

Ανέκαθεν ο άνθρωπος - έχοντας υπερεκτιμήσει τη θέση του στον πλανήτη - οδηγείται σε συνεχή και βάναυση συμπεριφορά εναντίον των ζώων.  

Ανεξαιρέτως το είδος του ζώου, κατοικίδιο ή όχι, ανεξαιρέτως τη συμπεριφορά του, φιλικό ή όχι, τα ζώα βρίσκονται εγκαταλειμμένα στους δρόμους και στα πεζοδρόμια. Γεγονός που η νοήμων κοινωνία ανέχεται και επικροτεί! Το κύριο όμως ερώτημα είναι: Πού οφείλεται αυτή η τόσο αρρωστημένη συμπεριφορά;

    Η κακοποίηση ζώων δεν αποτελεί μονάχα κάποιο τεκμήριο που αποδεικνύει πως ο δράστης πάσχει από κάποια ψυχική ασθένεια που επηρεάζει την προσωπικότητά του, αλλά αποτελεί και σύμπτωμα που εκκολάπτεται μέσα από μια σοβαρά διαταραγμένη οικογένεια. Ήδη από τη νεαρή ηλικία, το παιδί ασυνείδητα μιμείται πρότυπα συμπεριφοράς μέσα από το περιβάλλον της οικογένειας.  Έτσι είτε υπόκειται το ίδιο  σε βία είτε απλά αποτελεί ένα θεατή της συμπεριφοράς των προσωπικών του προτύπων, θα βαδίσει μετέπειτα το μονοπάτι που του έστρωσαν με το κόκκινο χαλί της βίας. Αντικατοπτρίζοντας λοιπόν τη συμπεριφορά των κηδεμόνων του -οι οποίοι εκφράζουν όλο το θυμό και την απογοήτευση που τους έχει προκληθεί με τη χρήση βίας-  το παιδί τείνει να κάνει το ίδιο, κατευθυνόμενο προς το αμέσως αδύναμο μέλος της οικογένειας, είτε βρέφος είναι είτε κατοικίδιο. Με το βασανισμό του ζώου ή του βρέφους- δεν είναι απολύτως διακριτή η διαφορά- ο δράστης νιώθει ικανοποίηση, ηδονή,  δύναμη,  που προέρχεται από μία πηγή ανίκανη να υπερασπιστεί τον εαυτό της. 

Μάλιστα, στα αίτια θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και την τάση που έχει ο άνθρωπος να υπερέχει των υπολοίπων. Ως εξημερωτής των ζώων θεωρεί πως εκείνος είναι κυρίαρχος αυτών και κατ' επέκταση έχει τη δυνατότητα αλλά και το δικαίωμα να τα εκμεταλλευτεί, χειραγωγήσει, υποδουλώσει και εξευτελίσει. Η εξουσία που νιώθει τη στιγμή της κακοποίησης τον οδηγεί στη βιαιότητα και στην ένταση που εκδηλώνεται στα ζώα. 

Άλλωστε και η υποτιθέμενη ηθική κοινωνία, δεν διαπαιδαγωγεί τον ανήλικο και μετέπειτα ενήλικα πολίτη. Αν και έχει θεσπίσει νόμους που υπερασπίζονται την προστασία των ζώων, εντούτοις αυτοί δεν εφαρμόζονται λόγω των συνεπειών  της κάθε άλλο παρά αξιόλογης και ολοκληρωμένης παιδείας. Άραγε, θα πρέπει να αναρωτηθούμε, σε μία κοινωνία η οποία περιγράφεται από τις  καθεστηκυίες  κοινωνικές, πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές προϋποθέσεις και που ο άνθρωπος δε σέβεται τη φύση, τις αξίες του, το μέλλον του, τον τόπο του, τον ίδιο του τον εαυτό, πώς μπορεί να σεβαστεί τα ζώα;

    Εντούτοις, εάν το επιτακτικό αίτημα της εποχής μας είναι η ανέλιξη τούτης της αμοραλιστικής κοινωνίας, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τη βελτίωση της κακώς κειμένης συμπεριφοράς μας έναντι στα ζώα. Ίσως να ακούγεται αφελές, αλλά σύμφωνα με μελέτες τα άτομα που ασκούν βία στα ζώα είναι 10 φορές πιο πιθανό να γίνουν εγκληματίες. Επομένως, θα ήταν εύλογο να προλαμβάναμε εξ αρχής το πρόβλημα, πριν διαιωνιστεί και πάρει τεράστιες διαστάσεις.

    Ένα πρώτο βήμα απο τη μεριά μας σαν μαθητές θα ήταν η επέμβαση και η καταγγελία μας όταν αντιλαμβανόμαστε κάποια βίαιη συμπεριφορά. Η παρέμβασή μας και η προστασία μας, μας  καθιστά ενεργά μέλη που αντιστεκόμαστε σε ένα φαινόμενο, το οποίο σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού προσπερνάει με απάθεια. Ανεξαρτήτως την ηλικιακή του ομάδα, ο δράστης θα πρέπει να τιμωρείται.  Η βία δε διακρίνεται σε ηλικίες. Είναι μία πράξη αδικαιολόγητη από όλους. Έτσι, είτε ο δράστης είναι δώδεκα ετών, είτε είναι εξήντα ετών, δεν παύει να έχει κακοποιήσει κάποιο πλάσμα. Άλλωστε σύμφωνα με την Μάργκαρετ Μίντ : Ένα από τα πιο επικίνδυνα πράγματα που μπορεί να συμβεί σε ένα παιδί είναι να βασανίσει ή να σκοτώσει ένα ζώο και να μείνει ατιμώρητο.

    Ακόμη, μπορούμε να ενημερωνόμαστε για τις επιπτώσεις της κακοποίησης των ζώων, για τους τρόπους με τους οποίους η ηθικά σχιζοφρενική ανθρωπότητα τα ετεροκατευθύνει, τα χειραγωγεί , τα εκμεταλλεύεται όπως όταν πειραματίζεται επάνω τους με σκοπό τον έλεγχο της αξιοποίησης των φαρμακευτικών προϊόντων. Επίσης, να ενημερωνόμαστε για τις φιλοζωικές οργανώσεις που προασπίζουν τα δικαιώματα των ζώων και συγχρόνως στηρίζουν όλα τα ζώα που υπόκεινται σε βία, είτε ψυχική είτε σωματική και κινούν μέχρι και  κάποια αντίστοιχη δίκη προκειμένου να τιμωρηθεί ο δράστης.   Μπορούμε να συμμετέχουμε στις διάφορες προσπάθειες που γίνονται ώστε να μπορέσουμε να σώσουμε ο,τι είναι δυνατόν, από τις ακαταπόνητες κακοποιήσεις ζώων. Να ταΐζουμε τα αδέσποτα, να φροντίζουμε εθελοντικά σε αντίστοιχα κέντρα τα ήδη κακοποιημένα ζώα και να αντιστεκόμαστε στη σύγκρουση, την πυρπόληση και τον αφανισμό της ανθρωπιάς, του σεβασμού και της ανιδιοτέλειας.

    Οι άνθρωποι και τα ζώα έχουν το ίδιο δικαίωμα στη ζωή. Έχουν το δικαίωμα να υπάρχουν, να μην τα εκμεταλλεύονται, να μην κακοποιούνται, να μην αποτελούν πηγή ικανοποίησης κανενός χωρίς τη θέληση τους. Ζώα και άνθρωποι υπάρχουν για να έχουν μια άρρηκτη σχέση μεταξύ τους, όχι ο ένας να γίνεται εχθρός του άλλου. Κάθε καινούργια μέρα, υπάρχει και ένα καινούργιο θύμα, που καταλήγει να αποτελεί πλέον κομμάτι όλης της μάζας που ο άνθρωπος με τα ίδια του τα χέρια έχει κατασπαράξει. Για πόσο ακόμη όμως θα το ανεχτεί η κοινωνία μας, εγώ ή εσύ;  Ήρθε η στιγμή όλοι μας, να δράσουμε και να μην αποτελούμε έμμεσοι θύτες με την αποσιώπησή μας. Έχουμε χρέος εμείς οι μαθητές να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της βίας κατά των ζώων ώστε να μην αποτελούμε μέρος της μάζας που εθελοτυφλεί αλλά να πρωτοπορίσουμε και να δώσουμε το παράδειγμα και σε άλλους.