"Συνέντευξη" με τον Θουκυδίδη

 Διαμαντοπούλου Αθανασία και Κορωναίου Άννα - Λάουρα

     

Σε μια επίσκεψή μου στον ιερό βράχο της Ακρόπολης συνάντησα τον αρχαίο ιστορικό Θουκυδίδη. Ατένιζε το γαλάζιο ουρανό και η παρουσία του μου φαινόταν σκεπτική. Αποφάσισα να του μιλήσω και να καταγράψω τις απαντήσεις του και θερμά δέχτηκε την πρόταση μου.

Κύριε Θουκυδίδη, παρουσιάστε μου τα παιδικά σας χρόνια και τη ζωή σας, πριν αρχίσετε τη συγγραφή του έργου σας.

Πατέρας μου ήταν ο Όλορος, όνομα το οποίο επίσης ανήκε σε πολλούς βασιλείς της Θράκης. Ήταν ιδιοκτήτης χρυσωρυχείων στην παράκτια περιοχή της Θράκης απέναντι από τη Θάσο. Είμαι γεννημένος στον δήμο Αλιμούντα, το σημερινό Άλιμο. Έχω συγγενικούς δεσμούς με τον Αθηναίο πολιτικό και στρατηγό Μιλτιάδη και το γιο του Κίμωνα. Έλαβα λαμπρή μόρφωση από το φιλόσοφο Αναξαγόρα και το ρήτορα Αντιφώντα.

Οι πολιτικοί σας αντίπαλοι σας τιμώρησαν με εξορία ύστερα από την αποτυχία σας στην Αμφίπολη. Περιγράψτε μας τα γεγονότα και πείτε μας την άποψή σας για ό,τι συνέβη.

    Αφού είχα αποσταλεί με μικρή μοίρα του Αθηναϊκού στόλου για να ελέγχω την πόλη της Αμφίπολης δέχτηκα επίθεση από το Σπαρτιάτη στρατηγό Βρασίδα με αιφνιδιαστικό τρόπο με αποτέλεσμα την αποτυχία της αποστολής μου. Όσον αφορά την επακόλουθη εξορία μου από τους πολιτικούς αντιπάλους μου ήταν, κατά τη γνώμη μου, άδικη ,διότι συνέβη λόγω προσωπικών συμφερόντων. Βέβαια αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα για την έναρξη της συγγραφής του έργου μου. Κατά τη διάρκεια της περιόδου της εξορίας μου αφιέρωσα όλο το χρόνο μου στην ιστορική γραφή συλλέγοντας πληροφορίες και από τα δύο στρατόπεδα. Το 404 π.Χ. μου παραχωρήθηκε αμνηστία από το Αθηναϊκό κράτος.

H AΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Με αφορμή την προκήρυξη ενός μαθητικού διαγωνισμού δοκιμιακού και έντεχνου λόγου  με θέμα "Αθηναϊκή Δημοκρατία : Πτώση (411 π.χ.) και επανόρθωση (404 π.χ.), η συμμαθήτρια μας του Α3 τμήματος του σχολείου μας, Μαρία Τερέζα Ντε Ρόζα Παλμίνι, έγραψε το θεατρικό μονόπρακτο που ακολουθεί.

Θεατρικός διάλογος

Μαρία Τερέζα Ντε Ρόζα Παλμίνι – Α΄Λυκείου

(Στην Πνύκα, πηγαίνοντας προς την Εκκλησία του Δήμου)

Νικόπολις: Mα τον Δία! Ήρθε η ώρα της δημοκρατίας, ξανά, για την Αθήνα!

Εύδοξος: Nικόπολι, στο έλεγα, μην χάνεις την ελπίδα. Μαζί με τον Θρασύβουλο, βήμα βήμα, θα τη φέρουμε πίσω, όλοι μαζί. Λίγος δρόμος έχει μείνει ακόμα!

Νικόπολις: Δίκιο έχεις, Εύδοξε. Το πρώτο το σημάδι, η νίκη στη Φυλή. Οι θεοί δεν θα άφηναν τους Τριάκοντα να τυραννούν ατιμώρητα και να κλέβουν τη γη μας.