ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ... ή μήπως όχι;

            

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Φαινομενικά, είναι μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας των γυναικών στην κοινωνία.

Παρόλα αυτά, παρά την καθιέρωση νόμων, έστω και καθυστερημένα, η ισότητα των δυο φύλων, εξακολουθεί να παραμένει αμφιλεγόμενη. Οι γυναίκες δεν συμμετέχουν στην αγορά εργασίας στον ίδιο βαθμό με τους άνδρες. Μέσω ερευνών που έχουν διεξαχθεί, έχει παρατηρηθεί ότι το ποσοστό των εργαζόμενων γυναικών που εργάζονται με πλήρη απασχόληση, ανέρχεται στο 43%, ενώ στους άνδρες αγγίζει το 64%. Είναι εμφανής η διαφορά στον τομέα της εργασίας. Οι γυναίκες δεν κατακτούν θέσεις εργασίας υψηλής ευθύνης (στέλεχος, διευθύντρια επιχείρησης, κλπ). Υπάρχει προκατάληψη ότι μία γυναίκα πρέπει να ασχοληθεί με την οικογένεια και σε ορισμένες περιπτώσει εξ ολοκλήρου με αυτή. Αυτό την εμποδίζει, λόγω των ευθυνών της, να αποδώσει στο μέγιστο στη δουλειά της. Εξαιτίας αυτού, αναδεικνύεται ο άνδρας ως ο καταλληλότερος, για να αντεπεξέλθει στα καθήκοντα της εργασίας του, άρα και η επαγγελματική του ανέλιξη είναι πιο σίγουρη.

Στη σημερινή πολυπολιτισμική κοινωνία, ο ρόλος της γυναίκας μέσα στην οικογένεια γίνεται όλο και πιο πολύπλοκος, όλο και πιο δύσκολος. Στην διπλή της ιδιότητα ως γυναίκας και συζύγου έχει προστεθεί από τον προηγούμενο αιώνα και η ιδιότητα της εργαζομένης, ενώ η κύρια αποστολή της ως μητέρα, έγινε ακόμα πιο απαιτητική. Εκτός από τον παραδοσιακό της ρόλο, δηλαδή ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών και τις γενικότερες υποχρεώσεις του σπιτιού, συνεισφέρει πλέον και στο εισόδημα του νοικοκυριού. Ο άντρας αν και χάνει σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο του στυλοβάτη, η γυναίκα λαμβάνει ακόμη περισσότερες υποχρεώσεις που την εξαντλούν ψυχολογικά αλλά και συναισθηματικά.

Δυστυχώς ακόμα και σήμερα σε πολλές χώρες ασκείται βία στις γυναίκες. Ο όρος «βία κατά των γυναικών» περιλαμβάνει κάθε πράξη βίας που στηρίζεται στο φύλο και έχει ως αποτέλεσμα ή είναι δυνατό να έχει ως αποτέλεσμα, την σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βλάβη ή πόνο για τις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των απειλών τέτοιων πράξεων, τον εξαναγκασμό ή την αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας είτε αυτό προκύπτει στη δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή. Μία στις πέντε γυναίκες παγκοσμίως πέφτει καθημερινά θύμα κάποιας μορφής κακοποίησης. Κάθε μέρα 14 γυναίκες θανατώνονται από γονείς ή συγγενείς, επειδή πρόδωσαν την οικογένειά τους. Στις ΗΠΑ μία γυναίκα κακοποιείται κάθε εννιά λεπτά. Στη Σουηδία μία γυναίκα κακοποιείται μέχρι θανάτου κάθε δέκα μέρες. Στη Μ. Βρετανία μία γυναίκα δολοφονείται κάθε τρεις μέρες. Στην Ινδία το 40% των παντρεμένων γυναικών ξυλοκοπείται, ενώ 5.000 γυναίκες πεθαίνουν ετησίως στον βωμό των προκαταλήψεων. Στην Αίγυπτο το 35% των γυναικών κακοποιούνται καθημερινά από τον σύζυγό τους. Στο Πακιστάν, το 1997 θανατώθηκαν περισσότερες από 300 γυναίκες για λόγους τιμής. Στο Μπαγκλαντές είναι νομικά κατοχυρωμένο το να ρίχνει κάποιος οξύ στο πρόσωπο μιας γυναίκας. Όμως οι πραγματικοί αριθμοί παραμένουν άγνωστοι. Τα στοιχεία αυτά βασίζονται μόνο στις επίσημες καταγγελίες.

Βέβαια, δεν είναι και λίγα τα φαινόμενα στη χώρα μας, καθώς ακόμα και σε μία κοινωνία που θεωρείται δημοκρατική το ανθρώπινο δικαίωμα της σωματικής ακεραιότητας καταπατάται. Τα φαινόμενα βίας από συντρόφους αυξάνονται απειλητικά. Το λυπηρότερο όμως είναι ο αυξανόμενος αριθμός κακοποίησης ανήλικων, κυρίως κοριτσιών, είτε πέφτοντας θύματα βιασμού είτε ενδοοικογενειακής βίας.

Φρίκη στις Σέρρες: 38χρονος βίαζε την ανήλικη ανιψιά του

Φρικιαστικό: Βίασε 12χρονη και την πέταξε σε ορυχείο βάθους 100 μέτρων

Συγκλονιστική ιστορία βιασμού ανήλικης κοπέλας από τους γονείς της επί 15 χρόνια

Σοκ στη Ζάκυνθο: Βίαζε κοριτσάκια παριστάνοντας τη γυναίκα στο ίντερνετ

Φρίκη: Οδηγός ταξί βίαζε κατ' εξακολούθηση 8χρονο κορίτσι

Άγριος ξυλοδαρμός και βιασμός γυναίκας στα Πετράλωνα

Φρικτός βιασμός γυναίκας από άστεγο σε δημόσιες τουαλέτες

Το ρωσικό κοινοβούλιο ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία τροπολογία με βάση την οποία μειώνονται οι ποινές που προβλέπονται για κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας, προκαλώντας την αντίδραση οργανώσεων προάσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών που φοβούνται ότι με τον τρόπο αυτό θα ενθαρρυνθεί η οικογενειακή βία.

Κάθε χρόνο έως και 14.000 γυναίκες πεθαίνουν στη Ρωσία από τα χέρια των συζύγων τους ή άλλων συγγενών, σύμφωνα με έκθεση των Ηνωμένων Εθνών που δημοσιεύθηκε το 2010.

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα παραδείγματα που έχουν καταγραφεί και έχουν ειπωθεί από τα ίδια τα θύματα. Υπάρχουν εκατοντάδες ακόμα βιασμένα κορίτσια αλλά και γυναίκες που δεν έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Συνακόλουθο σε πολλές περιπτώσεις είναι οι κοπέλες που έχουν υποστεί τέτοια ψυχολογικά τραύματα, να πάρουν λάθος αποφάσεις οι οποίες δρουν καταλυτικά για τη ζωή τους: trafficking.

«Η πιο μεγάλη μπίζνα είναι το μ***ι», μου είχε πει παλιά ένας νταβατζής κι έχει δίκιο: 600 εκατ. ευρώ εκτιμάται ότι είναι ο ετήσιος τζίρος από την πορνεία στην Ελλάδα».

«Το καινούργιο φαινόμενο είναι νέα κορίτσια μετά την έξοδό τους από το κλαμπ να σου προσφέρουν ένα γρήγορο, με αντάλλαγμα την κούρσα», λέει ο Μ.Χ. Είναι ταξιτζής εδώ και 15 χρόνια και εξυπηρετεί κυρίως τουρίστες που θέλουν να γνωρίσουν τα ενδότερα της νυχτερινής Αθήνας. «Δεν είναι επαγγελματίες, είναι μικρά παιδιά που δεν θεωρούν και τόσο κακό να σου κάτσουν για τα 20 ευρώ που έχει η κούρσα».

«Έχουμε φτάσει στο σημείο οι γυναίκες να εκδίδονται ακόμα και για μια τυρόπιτα. Οταν η άλλη έχει να φάει δυο μέρες, τι θα κάνει; Συνήθως το μεροκάματό τους είναι στα 15 ευρώ και, για να το βγάλουν, χρειάζεται να περάσουν από πάνω τους 6-8 πελάτες στο πεζοδρόμιο ή 20 στο μπαρ».

Είναι ευθύνη όλων μας λοιπόν να αγωνιστούμε για την εξασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας των γυναικών, όχι μόνο στις 8 Μαρτίου αλλά καθημερινά.

Επιμέλεια: Γιολάντα Πεμάι

Ελένη Μιχαηλία Στουγγιώτη